(یک نکته‌ی کوتاه: کلاس‌ها ویژه‌ی آقایان است)
إيراني الجنسية عربي الهوى! معمولا خودم را این طور معرفی می‌کنم: یک ایرانی عاشق عربی! 

فراگیری عربی برای ما فارسی زبان‌ها بسیار آسان‌تر از دیگران است. یکی به خاطر حروف الفبا و بعضا آواهای مشترک و دیگری که مهم‌تر از آن است، به سبب فراوانی واژه‌های هم‌سان و هم‌خانواده‌.

اما این آسانی نسبی، لزوما به اقدام برای فراگیری این زبان منتهی نمی‌شود. برای خود من هم همین طور بود! با وجود این که از یک سو، در دوران دانشگاه و پیش از آن، کم و بیش با زبان قرآن و نهج البلاغه آشنا بودم و از طرف دیگر، ورودم به حوزه عامل آشنایی بیش‌ترم با عربی و دانش‌های زبانی مرتبط با آن شد، اما با این همه حاضر نبودم در دوره‌ی مکالمه‌ی عربی، که مدرسه‌مان در تابستان ۹۳ برگزار کرد، شرکت کنم. ولی دست بر قضا شرکت در این دوره اجباری بود! آن هم چه دوره‌ای؟!

یک دوره‌ی فشرده و متنوع و پر و پیمان. القصه کار به جایی رسید که نه تنها قفل زبانم شکسته شد بلکه به زبان عربی خواب هم می‌دیدم!

خلاصه هر چه بیش‌تر گذشت پیوند من و زبان عربی مستحکم‌تر شد. قرآن را جور دیگری خواندم و فهمیدم. زیبایی‌های این زبان را بیش‌تر دیدم و چشیدم و در کنار این‌ها عرصه‌های مختلف شغلی مرتبط با عربی را هم تجربه کردم.

معلمی را دوست دارم. عربی را هم همین‌طور. بنابراین آموزش عربی یکی از لذت‌بخش‌ترین کارهای زندگی من است.

(یک نکته‌ی کوتاه: کلاس‌ها ویژه‌ی آقایان است).