ضمایر در فرانسه

ضمیر شخصی ( les pronoms personnel ) چیست؟

ضمایر شخصی یا همان (les pronoms personnel) ها به جای اسم استفاده می شوند . این دسته از ضمایر به افراد و مواردی که قبلاً ذکر شده اند اشاره داشته و همچنین جنسیت ، شخص و تعداد آن اسم را مشخص می کنند. ضمایر شخصی می توانند فاعل یا مفعول جمله باشند و بسته به نقش خود ، اشکال مختلفی دارند.

شما میتوانید تمامی قوانین و ساختار های مربوط به ضمایر در زبان فرانسه را با شرکت در یک کلاس زبان آنلاین یاد بگیرید . ما نیز در ادامه ی این مطلب قصد داریم تا این ضمایر را با نگاهی کلی به شما معرفی کرده و با ذکر چند مثال به آموزش بهتر آنها کمک کنیم.

لیست ضمایر شخصی در دستور زبان فرانسه

ضمایر شخصی فرانسوی بسته به عملکرد آنها در جمله ، در چند گروه دسته بندی می شوند.

نحوه استفاده از ضمایر شخصی در دستور زبان فرانسه

ضمایر فاعلی ( Les pronoms sujets )

همانطور که از نام این ضمایر پیداست ، ضمایر فاعلی در جایگاه فاعل در جمله قرار می گیرند و در پاسخ به سوال (چه کسی ؟ ) به کار برده می شود .

مثال :

• J’ai une amie. ( من یک دوست دارم )
• Elle est très gentille. ( او بسیار مهربان است )
• tu chantes des chansons. ( تو آهنگ میخوانی )
• Il n’a pas compris . ( او متوجه نشد / نفهمید )
• On a le droit de se tromper ! ( ما حق داریم اشتباه کنیم )
• Nous serons sanctionnés . ( ما تحریم خواهیم شد )
• Vous referez le devoir ensemble . ( شما تکالیف را با هم انجام دهید)
• Elles attendent le résultat du concours . ( آنها منتظر نتیجه مسابقه هستند )
• Ils se sont tous trompés . ( همه آنها اشتباه می کردند )

ضمایر تاکیدی فاعلی ( Les pronoms toniques sujets )

ضمایر تاکیدی بدون اینکه نام فاعل را تکرار کنند ، به آن تاکید می کنند . از این ضمایر در موارد زیر استفاده می شود :

1. وقتی ضمیر به تنهایی و بدون فعل استفاده می شود .

مثال :

• Qui chante des chansons ? – Moi ( کی آهنگ میخونه ؟ – من )
• Qui peut escalader une montagne? – lui ( چه کسی میتواند از کوه بالا برود ؟  – او )

2. برای تأکید و اغلب بعد از c’est

مثال :

• Lui, il est très gentil . ( او ، بله او بسیار مهربان است. )
• C’est lui qui est très gentil . ( اوست که بسیار مهربان است )
• Toi, tu es fatigué . ( تو خسته ای )
• Vous, vous êtes sportifs . ( شما ورزشکار هستید )
• Eux, ils sont gentils . ( آنها خوب و آرام هستند )
  

3. وقتی ضمیر در  انجام مقایسه بعد از que  می آید .

مثال :

• Ma copine est plus jeune que moi. ( نامزدم از من خیلی جوانتر است )
• Tu étudies moins que moi . ( تو کمتر از من درس  می خونی )
• Je suis plus sportif que lui . ( من از او ورزشکار ترم )

4. وقتی ضمیر با کلمات seul ، même و صفت یا یک عبارت ، از فعل جدا شود .

مثال :

• Lui seul n’oublie pas mes chansons. ( او ، به تنهایی آهنگ های منو فراموش نمی کنه )
• Ils le construisent eux-mêmes . ( آنها خودشان آن را می سازند )

ضمایر مفعولی  ( Les pronoms compléments )

ضمایر مفعولی در جایگاه مفعول در جمله قرارگرفته و در پاسخ به سوال ( چه کسی را ؟ ) استفاده می شوند . این ضمایر به سه دسته ی ضمایر مفعولی مستقیم ، غیرمستقیم و تأکیدی تقسیم می شوند .

– ضمایر مفعولی  مستقیم ( le pronom complément d’objet direct )

ضمایر مفعولی مستقیم جایگزین اسمی می شوند که مستقیماً بعد از فعل و بدون حرف اضافه می آید .

مثال :

• J’aime Sara .  —–>  Je l’aime . ( من سارا را دوست دارم —–> من او را دوست دارم )
• Vous aimez les chansons .  —–> Vous les aimez . ( ما آهنگ ها را دوست داریم —–> ما آنها را دوست داریم )
• Je donne un bonbon. —–> Je le donne . ( من یک آب نبات می دهم . —–> من آن را می دهم )
• Il cloue une planche. —–> Il la cloue . ( او یک میخ می کوبد . —–> او آن را می کوبد  )

– ضمایر مفعولی غیر مستقیم ( le pronom complément d’objet indirect )

ضمایر مفعولی غیر مستقیم ، جایگزین اسمی می شوند که بعد از حرف اضافه ی ( à ) می آیند .

مثال :

• J’ai chanté des chansons à ma copine. —–> Je lui ai chanté des chansons.
   ( من برای نامزدم آهنگ خواندم. —–> من برای او آهنگ خواندم )
• Je parle à toi . —–> Je te parle . ( من با تو صحبت میکنم . —–> من با تو صحبت می کنم )
• Je demande un pain à la boulangère . —–> Je lui demande un pain . ( من یک نان از نانوا می خواهم . —–> از او یک قرص نان می خواهم )
• Tu écris à ton frère . —–> Tu lui écris . ( تو برای برادرت نامه می نویسی . ——> تو برای او می نویسی )
  
  

– ضمایر مفعولی تاکیدی ( Les pronoms toniques objets )

ضمایر مفعولی تاکیدی همانند ضمایر فاعلی تاکیدی هستند . تفاوت این دو گروه در این است که ضمایر مفعولی تاکیدی بعد از حرف اضافه به کار برده می شوند .

مثال :

• J’écris des chansons avec elle (elle = ma copine) . ( من با او ( نامزدم ) آهنگ می نویسم )
• Ça ne marche pas pour moi . ( آن به درد من نمیخورد )
• Achète-le pour moi . ( آن را برای من بخر )
• Nous pensons à eux . ( ما در مورد آنها فکر می کنیم )